Pompy ciepła stają się w Polsce coraz bardziej popularnym sposobem ogrzewania. Coraz więcej osób przekonuje się do tego typu rozwiązań, ponieważ jest ono w 100% ekologiczne. Ziemia jest źródłem bardzo powoli przejmującym i oddającym energię. W najcieplejszym miesiącu roku, czyli w lipcu ziemia ma temperaturę około 7-8 stopni Celsjusza. W październiku, kiedy rozpoczyna się okres grzewczy, temperatura w gruncie wynosi około 10 stopni Celsjusza. Ilość energii, która gromadzi się w ziemi, jest na tyle duża, że z łatwością wystarczy na cały okres grzewczy. Aby uzyskać tę energię konieczne jest wykorzystanie napędu pompy ciepła.
Ogólna zasada działania pomp ciepła
Każda sprężarkowa pompa ciepła jest zbudowana z czterech zasadniczych elementów – sprężarki, zaworu rozprężnego i dwóch wymienników ciepła nazywanych skraplaczem i parownikiem. Są one połączone rurami i w ten sposób tworzą tak zwany obieg chłodniczy napełniony płynem roboczym. Płyn odparowuje w parowniku na skutek odbioru ciepła. Jego para jest natomiast sprężana przez sprężarkę, dzięki czemu oprócz wysokiego ciśnienia osiąga również wysoką temperaturę. Następnie ciepło oddawane jest w skraplaczu. W kolejnym etapie już jako ciecz ponownie trafia do parownika, po drodze przepływając przez elementy dławiący – zawór rozprężny. Na skutek spadku ciśnienia w zaworze rozprężnym obniża się jego temperatura, osiągając wartość umożliwiającą odbiór ciepła w parowniku.
Gruntowe pompy ciepła
Istnieją dwie możliwości odbioru ciepła z gruntu. W pierwszej wykonuje się instalację poziomą pośredniczącą w wymianie ciepła między gruntem a parownikiem. Wówczas mamy do czynienia z solankową pompą ciepła. Druga to tak zwane sondy pionowe w których rury z solanką są umieszczane w wierconych otworach na głębokości do 100 mb. Aby pojedyncza pętla nie była zbyt długa, wykonuje się kilka pętli, tworząc kolektor poziomy lub pionowy. Na kolektor poziomy układa się na powierzchni kilkuset metrów kwadratowych, na pionowy wystarczy kilka